De kiekenskooi heeft een opknapbeurt gekregen. Ja, de kiekenskooi. In de kiekenstuin staat een kiekenskooi en in die kiekenskooi staat het kiekenskot. Het kiekenskot staat immers in een vosbestendige kooi, die op zich groot genoeg is om als kleine kippenren te dienen. Het zal niemand die me kent verbazen dat die kiekenskooi volledig gemaakt is van materiaal dat elders als afval geklasseerd was. Plus enkele bouten en moeren. En via een afsluitbaar luikje kunnen de kiekens in de kiekentuin. De kiekentuin heeft ook een smal gangetje tussen de lochting en de naastliggende gracht. Bedoeling is dat de kiekens trans- of  immigrerende slakken ’s ochtends vroeg onderscheppen en opvreten. En het mag gezegd worden, ik heb weinig last van slakken. Dat kiekengangske is tevens een soort onkruidbufferzone die door de kiekens onkruidvrij gehouden wordt.

De kooi is volgens mij behoorlijk vosbestendig, of toch tenminste wanneer het luikje gesloten is. Ik woon ongeveer op een grens tussen stedelijk en redelijk landelijk gebied. Niet dat dit veel wil zeggen, zo qua vossen, want die beesten zitten echt overal. Zelfs in het stadscentrum van Gent zijn er al gezien. Maar hier zitten er zéker. Enkele jaren geleden zag ik vanuit het slaapkamerraam een heel gezin vossen spelen aan de rand van een groepje bomen achter de verwaarloosde weide achter ons huis. Enfin, een heel gezin… een vos met twee jongen. Papa Vos had blijkbaar andere dingen te doen. Ook stond ik eens oog in oog, op nog geen vijf meter afstand, met een vos die kwam piepen van tussen de braamstruiken die dat stuk weide al deels overwoekeren. En ik zie er soms één de straat oversteken als ik ’s avonds met de wagen door de straat rij. De buurman is al kiekens kwijt geraakt, maar ik vooralsnog niet, ook al blijft dat kiekenluikje vaak openstaan des nachts.

Maar goed, de opknapbeurt dus. In héél natte periodes met erg veel regenval staat het achterste van den hof, alwaar de kiekentuin en -kooi gevestigd zijn, een beetje onder water. Niet in die mate dat ik overweeg om de kiekens te vervangen door eenden, maar toch, kiekens hebben graag droge poten. Dus heb ik de kooi wat hoger geplaatst door er panlatten onder te steken. Zo staat de kooi 2 cm hoger en zit het metalen frame onderaan ook niet meer voortdurend in het zand zit dat vaak vochtig is en waardoor het snelle roest. De panlatjes zijn erg eenvoudig te plaatsen en indien nodig gemakkelijk te vervangen.

De achterkant van de kooi kan niet goed aansluiten tegen het afsluitingske van de buren. Van die ‘veilige’ strook van 10 centimeter maakten ratten dankbaar gebruik om ongestoord gangen te graven. Daar heb ik beton ‘gekapt’, waarop ook de achterkant van de kooi staat, zodat die kloteratten daar geen veilige toegangspoorten meer kunnen graven voor hun ondergrondse rattenvilla’s. Het zijn mooie dieren, die ratten, maar ze moeten godverdomme uit de buurt van mijn kiekens en mijn lochting blijven. Tientallen heb ik er al gevangen en sommige daarvan eigenhandig en koelbloedig vermoord. Ook heb ik die kleine 4 m² aarde binnen die kooi een centimeter of 15 afgegraven en vervangen door 400 kg proper zand. Want door achterstallig onderhoud was dat intussen meer een stinkend kiekenstrontmengsel dan zand geworden. Die rotzooi is wel ideaal om over de lochting te verspreiden. Verder nog een goede poetsbeurt en de houtkrullen in het kot vervangen.

Ik ben hier almaar over kiekens bezig, in het meervoud. Door gezondheidsperikelen had ik echter al enkele jaren geen dode kiekens meer vervangen door levende, en er scharrelde daar momenteel slechts één exemplaar meer rond. Kiekens gaan al eens dood.  Ofwel liggen ze daar ineens dood, ofwel worden ze oud en ziek en sukkelachtig en dan help ik ze een beetje in het stervensproces. Dieren horen immers, net als mensen, niet nodeloos af te zien. De update van de kiekenskooi drong zich op omdat ik enkele nieuwe kiekens wou kopen.
(Daarover meer hier: https://mijnemoestuin.home.blog/2019/05/24/nieuwe-kiekens/)
Ik heb graag een kieken of zes à acht. Ik heb eens drie kiekens geadopteerd van iemand die zijn kiekens weg wou, en toen had ik er in totaal tien. Daarvoor waren zowel kooi als kot eigenlijk te klein. Gelukkig was de helft van de kiekens van een nogal klein ras.

Keileutig om zoveel eieren te hebben. Je kan buren en familie van gratis eieren voorzien, en je krijgt dan vanalles in de plaats: zelfgemaakte confituur, of zelfgebakken taart of wafels of pannenkoeken. Ruilhandel met lokale producten, zeg maar.

Groeten.
Guy

-“Maar als ge zo van die levende ratten vangt, waarom laat ge die niet ergens vrij in plaats van ze dood te doen”
-“Omdat ratten kweken gelijk zot, omdat ik niet met ratten ga beginnen rondrijden, en omdat niemand het apprecieert wanneer ge ratten in zijn omgeving vrijlaat.”
-“Maar ge kunt die ratten dan toch ver genoeg in onbewoond gebied vrijlaten?”
-“Onbewoond gebied in Oost-Vlaanderen? Yeah right. Maar ok, als ik nog eens een rat levend vang zal ik je bellen. Ge kunt er dan mee doen wat ge wilt.”
-“Euh…. maar ik …  euh ….  “
-“Ok, afgesproken!”