educatief moment met zaaitips

Het was eigenlijk nooit de bedoeling om hier de educatieve toer op te gaan. Het wereldwijde web staat reeds vol met tips, goede en minder goede raad en al dat soort leerrijk gezaag. Anderzijds, als een mens toch al door het bos de bomen niet meer ziet, wat zou de ene extra boom dan nog uitmaken. Ik zet al graag eens een boompje op, en aangezien dat IRL maar al te vaak op eyerolls (geroloog is een te raar woord) en gezucht wordt onthaald, of gewoon geskipt (ja, dat soort taalgebruik krijg je dus met twee tieners in huis), gooi ik het hier maar allemaal in de virtuele groep. Het toetsenbord luistert altijd zonder morren. En zo gebeurt het dat ik hier enkele zaaitips herkauw.

Gisteren las ik een stukje van een sympathieke dame, die moeite had met tomatenzaadjes fatsoenlijk in een wc-rolletje te zaaien.  Vandaag nam ik zelf enkele zaadjes van rode kool ter hand, alsmede vier rolletjes gevuld met zaaigrond, en herinnerde me hoe ik vorig jaar zelf vreselijk stond te sukkelen met piepkleine donkere zaadjes die ik ordentelijk geschikt in een even donkere stukje aarde wou zaaien. Je hoopt dat je welgeteld één minuscuul zaadje min netjes op het daartoe voorziene plekje hebt laten vallen, maar je hebt er verder het raden naar. De zaadjes zijn volkomen onvindbaar geworden.

▶️ En plots dacht ik aan een plastieken lepel, formaat eetlepel, die ik ergens bewaard had. Als je daar een klein gaatje in boort, dan hoef je maar een zaadje op de knalwitte lepel te leggen, het gaatje boven de gewenste zaaiplek te leggen, en het zaadje bijvoorbeeld met een potloodpunt naar het gaatje te manoeuvreren en hupla, zo gezegd, zo gedaan! “Zo gezegd, zo gedaan!” is trouwens een frase die me diep in het geheugen gegrift staat door een elpee met ingesproken sprookjes die ik als kind een onnoemelijk aantal keer beluisterd heb. En elpee, oftewel LP, beste kinderen, is de afkorting van ‘langspeelplaat’. Dat is een oud schijfvormig voorwerp dat diende om met behulp van een mechanisch apparaat naar muziek te luisteren. Een beetje zoals de CD vroeger, zijnde de Compact Disc, maar dan nog veel ouder. De dieren konden toen nog praten, dat weet ik van de pratende dieren op die sprookjesplaat. Maar zou het evenwel kunnen dat we ietwat afdwalen?
Je kan nog verifiëren of het zaadje wel degelijk helemaal door het gaatje gevallen is, door even met de punt van het potlood door het gaatje te gaan.

Bovenaan in de lepel een piepklein zaadje van rode kool. Onderaan het gaatje in de lepel. Zo kan je het zaadje precies op de gewenste plek zaaien.

▶️ Vorig jaar had ik al iets gelijkaardigs gedaan met zaadjes in een vierkant potje, een zogenaamd “P9” potje. Je vult de potjes met aarde, en je drukt het oppervlak van het ene potke wat vlak met de onderkant van het andere. Je legt de mal met gaatjes er op, duwt met een potloodpunt door de gaatjes kleine putjes in de aarde, en je dropt een zaadje in elk gaatje. Wanneer een zaadje het doel gemist heeft, zie je het donkere zaadje heel goed liggen op het witte papier, en kan je het zaadje alsnog met dezelfde potloodpunt naar het gaatje koteren.

▶️ Vandaag bedacht ik nog iets, na het lezen van de zoveelst tekst waarin zaaisels afgedekt worden met een dun laagje grof wit zand of vermiculiet. In dit stukje kan je lezen dat ik steeds fijngemalen eierschalen heb, om te mengen bij het kiekeneten. Als ik dit nu eens gebruik als grof wit zand? Zo gezegd, zo gedaan! (Enkele potjes heb ik met rust gelaten, als vergelijkingsmateriaal. Niet dat ik verwacht dat ik echt het verschil zal zien, maar toch… Ik zou het me blijven afvragen als ik het niet zou doen.) Het leek me handig om bij m’n zaaispulletjes een portie van dit ‘grof zand’ te bewaren, zodat ik niet telkens naar het kiekenskot moet. Daarvoor kwam een leeg kruidenbusje met grote strooiopening in aanmerking.

▶️ Om te weten welk zaadje in welk potje zit, gebruik ik de tie-wraps waarover ik het hier had.
Wanneer ik iets buiten zaai, valt zo’n tie-wrap nogal klein uit, en identificeer ik het rijtje zaaisel met behulp van een plastieken lepeltje of vorkje, gewoon omdat hier een hele zak van die spullen al rondslingerde sedert de peutertijd van de kinderen. Ik vermoed dat ieder huisgezin ergens wel één of ander soort ongebruikte rommel heeft die hiervoor kan dienen.

▶️ Zaaisel en scheutjes zijn geweldig kwetsbaar en moeten beschermd worden tegen de lokale fauna. Ontkiemende zaadjes worden vaak opgepikt door vogels. Dan zwijg ik maar over katten die soms in mijn klein lochtingske komen schijten en de hele boel kapotscharten. Het is best om de zaaisels af te dekken, tot de plantjes groot genoeg zijn. Ik gebruik daarvoor stukken gaasdraad, en enkele plastieken kappen die naar verluidt ooit van afgedankte straatverlichting kwamen en die mijn buurman – hij ruste in vrede – gebruikte. Mijn andere buurman – hij ruste eveneens in vrede – gebruikte stokjes waarmee hij een touwtje spande boven de gezaaide rijtjes, en bevestigde stukken folie aan dat touw teneinde ongewenst gevogelte af te schrikken.

bescherming van de tuinbonen


Vorig jaar werden m’n staakbonen, zodra ze uitkwamen, systematisch opgevreten door duiven. Wel, niet echt opgevreten. De rotbeesten pikten het pas ontkiemde scheutje uit in de hoop dat het een vette worm of larve of weet-ik-veel-wat was, en lieten het dan liggen omdat het bij nader inzien toch niet zo’n lekker hapje was als verhoopt.

Nochtans had ik een levensgrote vogelverschrikker naast de bonen gezet, rondbengelende oude cd’s boven de bonen opgehangen, en de bonen ietwat afgeschermd. Alleen bleken bonen die rond een hoge stok gezaaid zijn, moeilijker te beschermen dat struikbonen. Ik heb daar iets op gevonden, en zal dat te gepasten tijde met een foto toelichten.

▶️ Heb je dat soms ook, dat je op het einde van de rij te weinig of te veel zaadjes of plantjes hebt, omdat je de tussenafstanden minder correct ingeschat had dan gedacht? Met dit eenvoudig hulpmiddel kan je dat vermijden. Ik gebruikte een restje panlat. Eén zijde van de afstandslat is gemarkeerd per 2 cm, een andere zijne per 3 cm, de derde zijde per 10 cm, en de vierde per 15 cm. De zijden van 10 en 15 cm hebben middenstreepjes van resp. 5 en 7,5 cm.

Groeten,
Guy

Toegevoegd 22/09/2020:

▶️ Die fijnmazige plastieken netjes rond look of andere voedingswaren, gooi je dat nu bij het PMD of bij het restafval? Geen van beide! Gebruik ze om de drainagegaten in bloempotten te bedekken, in de plaats van potscherven.

zaaien in wc-rolletjes: zin of onzin?

Vandaag surfte ik nog even rond op de golven van de moestuinsectie van het wereldwijde web van wijsheid, meer specifiek om te leren over andermans ervaringen met het voorzaaien in wc-rolletjes. Ik kwam tot de conclusie dat de methode vrij veel navolging kent, maar ook dat sommige moestuiniers het niet helemaal goed begrepen hebben.

Zo kwam ik terecht bij Jelle, die stelt dat zaaien in wc-rolletjes geen goed idee is, en ook bij Tine, die het geen erg succesvolle methode vindt. Wanneer ik naar hun foto’s kijk, wordt me al snel duidelijk waarom dat het geval is.
In beide gevallen zijn de tomaten voorgekiemd in een potje of zo, en daarna werden zaailingen overgeplant in een wc-rolletje, waarin ze veel minder goed floreerden dan hun broertjes/zusjes in een gewoon bloempotje. Dat is evenwel niet de bedoeling. Zo’n rolletje is te klein om een plantje te laten opgroeien, en het karton is te waterdoorlatend.

Waarvoor gebruiken we dan wc-rolletjes? Wel, om rechtstreeks in te zaaien. Wc-rolletjes zijn gemakkelijk met veel tegelijk in een bakje op een warme plaats te zetten, en af te dekken zodat ze niet uitdrogen. Zodra het plantje ontkiemd is, en zijn eerste paar ‘echte’ blaadjes heeft, moet het echter verspeend worden naar een groter potje. Zo’n rolletje is niet geschikt om de plantjes langer in te laten groeien. Eerst elders laten ontkiemen, en daarna verspenen naar een wc-rolletje is niet alleen een enorm gepriegel, het is ook gewoon geen goed idee.

Jolanda maakt in haar – overigens erg lezenswaardige – blog melding van een ander probleem.
Sommige zaadjes zijn inderdaad niet handig in zo’n rolletje te mikken. Daar bestaan evenwel vrij eenvoudige oplossingen voor: een trechterje, een tot trechter gerold papiertje, of misschien vind je wel inspiratie op de gedetailleerde website van Sjef.

Is zaaien in wc-rolletjes een mirakeloplossing? Zeker niet, het heeft voor- en nadelen.

Wat zijn, naar mijn ervaring, de voordelen van wc-rolletjes?

  • Het neemt weinig plaats in om op een warme plaats te zetten (bijvoorbeeld een radiator, een warme vensterbank, een verwarmingsmatje,…)
  • Elke zaailing kan individueel verplaatst of verspeend worden
  • Erg eenvoudig om te verspenen: met rolletje en al in een potje, of in volle grond. Het rolletje verteert snel.
  • Er is geen enkele verstoring van de wortels bij het verspenen, dus ook geschikt voor plantjes die niet graag verspeend worden.
  • 100% gratis en 100% milieuvriendelijk.


Nadelen:

  • Niet geschikt om plantjes lang in te laten groeien. Droogt snel uit indien onafgedekt op een warme plaats.
  • Je moet genoeg kakken om genoeg rolletjes te verzamelen, als je erg veel op deze manier wilt zaaien. Ik heb slechts een klein lochtingske, en ik heb vandaag 17 februari al 50 à 60 rolletjes gebruikt. Over drie weken heb ik er nog een 15-tal nodig, voor de tomaten. Voor een doorsnee huisgezin is het evenwel geen probleem om genoeg bij mekaar te kakken.
  • Mogelijks is een rolletje wat klein om een zaadje mooi in het midden te mikken, maar daar bestaan echter eenvoudige hulpmiddelen voor, en het hoeft ook niet exact in het midden te zijn.
  • De rolletjes worden vies en kunnen beschimmelen, zeker bij een lange kiemtijd. Dat maakt natuurlijk ook gewoon deel uit van het verteringsproces, maar je kan dat beperken door speciale zaaigrond te kopen, daarin zijn de meeste kiemen door verhitting gedood. Je kan zelf ook gezeefde compost verhitten in de oven of in een oude pan, maar de ervaring leert me dat dit heel onaangena stinkt.
  • Voor mensen met ernstige longproblemen of immunosuppressieve medicatie kan het omwille van schimmels (net als bij blootstelling aan potgrond, compost, hopen groenafval of grasmaaisel, dierenvoeder, uitwerpselen van kippen of andere vogels, hooi of stro,…) zonder voorzorgsmaatregelen* een risico zijn.
    *: niet in leef- of slaapkamer houden, handen wassen na aanraking, ook kledij verversen na intensief contact, opletten met wat je inademt, niet nodeloos in potgrond wroeten, niet tegen de wind in verspenen of compost verspreiden, evt. mondmasker,…

Tips voor het zaaien in wc-rolletjes:

  • Vóór het ontkiemen is vooral warmte belangrijk in het geval van peper, paprika of tomaten. Na het ontkiemen hebben de plantjes minder warmte maar meer licht nodig.
  • Tijdig verspenen. Ik doe dat zodra het eerste paar echte blaadjes ontwikkeld is.
  • Dagelijks water geven van bovenaf met een plantenspuit. Zorg dat de rolletjes niet uitdrogen, maar maak ze ook niet kletsnat. De rolletjes drogen minder snel uit wanneer je ze tegen elkaar zet.
  • Ik knip steeds ongeveer 1/2 à 1/3 van de rolletjes af. Je zal dan sneller een plastieken potje vinden dat hoog genoeg is om het zaaisel gemakkelijk te kunnen afdekken om warm en vochtig te houden, en je kan de rolletjes dieper steken bij het verspenen. Het afgeknipte deel mag gewoon in het compostvat. (Ook wanneer je wc-rolletjes niet gebruikt om in te zaaien, kunnen ze uiteraard in het compostvat.)
  • Maak de rolletjes zeker bij tomaten kort genoeg, om diep genoeg in het potje te kunnen steken bij het verspenen.
  • Soms lees je ook iets over voorzaaien in eierdoosjes. Daar heb ik veel minder goede ervaringen mee. Er kan slechts heel weinig zaaigrond in zo’n vakje en er is bijgevolg erg weinig plaats voor de zich ontwikkelende worteltjes. Ik heb ook ervaren dat het karton van eierdoosjes snel zo wak en slap wordt dat het nadien nog moeilijk te manipuleren is.
  • Wanneer je het plantje wil uitplanten in een droge grond, dan hou je de aarde in en rond het rolletje best vochtig genoeg totdat het rolletje voldoende verteerd is. Een droog rolletje kan de wortelontwikkeling tegenhouden.
  • Soms ‘pel’ ik een stuk van het kartonnen rolletje weg bij het verspenen. Dat doe ik enkel als ik merk dat het aardkluitje vast genoeg is om daarbij niet uit mekaar te vallen.
  • Je kan eventueel enkel de bovenste helft van het rolletje vullen met zaaigrond, en de onderste helft met gewone potgrond. Zo vindt het jonge plantje sneller meer voeding.
  • Niet alles gedijt even goed in WC-rolletjes. Bij mij werkte het prima voor tomaten, pepers, paprika, look en tuinbonen. Het werkte niet goed voor sla en koriander.

Enkele foto’s:

In dit stadium moeten de tomaten verspeend worden naar een potje, anders wordt de groei gehinderd. Doordat er een stuk van het rolletje afgeknipt was, was het heel gemakkelijk om het plantje met rolletje en al wat dieper te steken bij het verspenen. In dit geval was het rolletje wel wat véél afgeknipt.


Voorzaaien in wc-rolletjes kan erg plaatsbesparend zijn.


Tuinbonen zaai ik voor in wc-rolletjes in de serre. Zo zijn ze veilig voor muizen en voor teveel nattigheid, tot ze veilig kunnen uitgeplant worden. (klik op de foto om te vergroten)


Idem voor knoflook. Bij het koken vind je in een bol look soms nogal kleine teentjes. Die hou ik dan apart om te planten.

Peper, paprika en tomaten, klaar om te verspenen in een potje. (klik op de foto om te vergroten)


Toevoeging 11/05/2021:
Ook met prinsessenbonen lukt het prima. Ben je het beu dat hongerig gevogelte de ontkiemende boontjes aanziet voor vette wormen? Wil je bonen zaaien, maar is het de komende week nog te koud? Wordt er een lange periode van regen voorspeld en gaan de boontjes weer eerder rotten dan ontkiemen? Je kan ze op een warmere en beschutte plaats voorzaaien in wc-rolletjes. Ik laat de bonen een uurtje voorweken, en dan stop ik ze in rolletjes in licht vochtige aarde. Zeker niet te nat! Zodra ze groot genoeg zijn om niet meer met een lekker vogelhapje te verwarren, gaan ze met rolletje en al de grond in. (klik op de foto om te vergroten)

Enkele andere webpagina’s over zaaien in wc-rolletjes:

Groeten,
Guy

de windhaan en de compostzeef

Na het stormweer van de voorbije dagen, was het vandaag een zachte, rustige en semi-zonnige dag. Toen ik deze voormiddag in de brievenbus ging kijken, kwam de buurvrouw naar buiten gesneld. Of ik de windhaan van het dak van haar garage kon halen. Op die garage stond inderdaad een windhaan. Die had daar al vele jaren dapper alle weersomstandigheden getrotseerd om eventuele belangstellenden duidelijk te maken vanwaar de wind nu weer kwam, maar tijdens Ciara – zo had men de storm genoemd – zette de haan in kwestie het op een hevig schudden en daveren, en mijn dochter was er getuige van dat hij plots alle houvast verloor. Wel, niet echt álle, want twee staalkabeltjes verhinderden nog dat hij helemaal van het dak afwoei. De windhaan had finaal de geest gegeven. Roest, houtrot, en de tand des tijds hadden hun onontkoombare werk gedaan.

Sapperloot, zo dacht ik, weliswaar in andere termen die minder voor publicatie geschikt zijn, het zal toch niet op mijn sandalen zijn dat op ik hier een ladder kruip. Ik deed schoenen aan, en een tot werkbroek gedegradeerde jeans want je weet tenslotte maar nooit, en ik klaarde de klus. Nog even het slot van de garagedeur gesmeerd met WD-40 want dat leek me overdreven stroef te gaan, alsook diverse bewegende onderdelen van de garagepoort want daar had ik gisteren meer gerammel en geklop en gesnok gehoord dan goed kan zijn – terwijl we toch bezig zijn en zo.

En terwijl we toch bezig waren en ik mijn vuile kleren aanhad, ben ik dan maar wat in de tuin beginnen te werken. Het stukje voor peultjes, tuin- en staakbonen klaargemaakt inclusief stokken en steunen, de bezenstruikjes gesnoeid en de vogelbescherming hersteld, en nog aantal prutserijen en opkuiswerkjes. De hele dag bezig geweest, quoi. Eén van die klusjes betrof het zeven van een hoopje compost. Enkele maanden geleden heb ik een kaduuk compostvat vervangen door een nieuw en degelijker exemplaar, maar daarvoor moest ik de oude eerst leegmaken. Het onverteerde deel ging nadien weer het compostvat in, maar het reeds verteerde spul bleef op een hoopje liggen. Tot nu dus. Vandaag heb ik het hoopje gezeefd, en de fijnste compost bewaard als potgrond. Aangezien ik te gierig ben om een compostzeefje te kopen, en te lui om er één te maken, gebruik ik daarvoor het rooster van een kapotte ventilator. Wel goed gevonden, zo qua doordeweekse lifehack, en het werkt uitstekend.

Ik bedenk nu plots dat dit reeds het vierde stukje is op vier dagen tijd. Ach, niemand zit me achter de veren, en er zit al helemaal geen planning achter. Ik laat hier gewoon mijn gekrabbel achter wanneer ik daar zin in heb, en zo is het goed.

Groeten,
Guy

nuttige links (permanent in opbouw)

Ik zoek regelmatig vanalles op op het wereldwijde web van wijsheid, en vaak wil ik dat later terugvinden. Om mezelf overbodig gegoogel en gesnuffel in lange lijsten van ‘favorieten’ te besparen, zal ik hier links verzamelen naar de webpagina’s die ik het nuttigste vond. Waarschijnlijk zal er na verloop van tijd wel iets verdwijnen, met een 404 Not Found tot gevolg, in dat geval mag je me het gerust laten weten, en dan zal ik het aanpassen. Je mag natuurlijk ook steeds tips geven. Ik begin nu gewoon met de sites die bij mijn ‘favorieten’ staan, en de lijst zal dan langzaam maar zeker verder groeien.

Ananas:

Augurken:


Basilicum (& pesto):


Bijenhotel:


Citroengras (sereh):


Compost:


Gember:


Groeilampen:


Kervel:

Knoflook:


Knolselder:


Knolvenkel:


Komkommer:


Koriander:


Mango:


Moestuintips, zaaitips:



Nestkastjes, voedertafels, tuinvogels voeren:


Paprika en peper (& sambal oelek):


Peultjes (mangetout):


Prei:


Rode biet:


Rode kool:


Rucola:


Sla:


Tomaten:


Tuinbonen:


Venkel:

Zaaien in wc-rolletjes:


Zaaikalenders:

kinderkunst

Stop me geen penseel of kostbaar muziekinstrument in de hand, want qua kunstzinnige prestaties zal er niks gebeuren dat de artistieke vaardigheden van de doorsnee peuter noemenswaardig overstijgt. Hooguit kan ik met potlood iets schetsen waarvan je, mits een minimum aan goedgelovigheid, mogelijks kan overtuigd worden dat het geen product is van de groepsactiviteit in de plaatselijke crèche. Het is me nu eenmaal niet gegeven. M’n vader is evenwel een begenadigd beeldend amateurkunstenaar. Er is ooit een werkje van hem gespot op een bekende tweedehandssite, in verband met een aquarel zijner hand, ter koop aangeboden voor een niet nader genoemde prijs. Het bleek voor de verkopers in ieder geval te mooi om zomaar naar het containerpark te brengen. Ik heb ongetwijfeld een heleboel genen van de man geërfd, de ene al kwalitatiever de andere, maar de genen die mij te beurt vielen geven alleszins niet veel blijk van uitgesproken artistieke talenten.

Eén en ander betekent natuurlijk niet dat ik niet ontzettend kan genieten van kunst, weliswaar aan de gebruikerszijde. Muziek kan me kippenvel bezorgen. Cineastisch, maar ook televisioneel, kan ik bijwijlen flink ontroerd worden om zoveel schoonheid. Zelfs één enkele mooi geschreven zin in een roman kan me beroeren. (Laat me u, wat dit betreft, doorverwijzen naar bijvoorbeeld het verbluffend meesterlijke proza in de roman ‘Woesten’, geschreven door de heer Kris Van Steenbergen). Ook naar een stilstaand beeld kan ik met open bek zitten gapen wegens behoorlijk onder de indruk, zelfs wanneer het geen hoogstaande Kunst betreft, maar gewoon iets moois.

En dan krijg je kinderen, en dan worden die almaar groter, en dan brengen die te pas en vooral te onpas werkjes mee van school, die aldaar gemaakt zijn als collectief tijdverdrijf met educatieve doelstellingen. Ik vind die vaak oprecht mooi. En natuurlijk ook: ‘eigen kind schoon kind’. De allermooiste kregen zelfs een plaats in ons huis. Niet in onze living, alwaar de muren kaal moeten blijven om het esthetisch gevoel van vrouwlief te plezieren, maar in de ‘vide’ op de eerste verdieping. Een soort uit de hand gelopen overloop, die een kamer op zichzelf is. Het is tevens de kamer met de vensterbank waar m’n zaaisels het eerste licht zien, maar dit terzijde. Als trotse vader bezorg ik hierbij het volledige wereldpubliek de gelegenheid om enkele van deze kunstwerkjes te bewonderen. En ja hoor, het gekrabbel van jouw kinderen is ook mooi hoor, ongetwijfeld, maar nooit zo mooi als dat van de mijne. Hieronder de bewijzen (wordt regelmatig bijgewerkt)

Groeten,
Guy

vaderdag 2020 + virtuele reconstructie
Eva, 2020.
(Ze is trots omdat ze nu groter is dan haar moeder, en dat moet blijkbaar benadrukt worden! Vlnr: vrouwlief, ikzelf, dochter en zoon)

Om de artistieke pogingen van mezelf toch niet helemáál te negeren, hieronder mijn eigen creaties. Je begrijpt al snel wat ik eerder bedoelde.

pepertjes – deel III

Ik blijf maar zeuren over pepertjes. Het zijn dan ook geweldig leutige plantjes om te kweken, en in januari en februari is er verder niet zo geweldig veel te doen qua moestuinierderij. Vorig jaar heb ik voor het eerst pepertjes gezaaid, en ik schreef daarover hier al:
pepertjes – deel II
peper en paprika: the amazing great picture gallery
pikantigheid met peper

Natuurlijk heb ik er één en ander van opgestoken. Men is immers nooit te oud om te leren, tenminste als we akelige pretbedervers als alzheimer even buiten beschouwing laten. ‘Leren’ mocht de laatste twintig jaar evenwel geen enkele vorm van zelfdiscipline of streng studeerwerk meer inhouden, zo heb ik me plechtig voorgenomen toen ik mezelf ergens rond de millenniumwisseling, naast een decennium eerder afgestudeerd ingenieur, ook plots een gediplomeerd preventieadviseur mocht noemen. ‘Leren’ associeer ik teveel met de jarenlange strijd tegen de slaap op de schoolbanken, een strijd die ik niet zelden kansloos verloor, een strijd die af en toe plaats maakte voor een vreselijke examenperiode waarin ik de leerstof die ik een jaar lang zo enthousiast mogelijk genegeerd had, in één of twee dagen of nachten in m’n luie kop moest rammen.
Maar goed, dit terzijde, dit jaar breng ik enkele verbeteringen aan in mijn werkwijze, geïnspireerd door m’n ervaringen tijdens het vorige seizoen. De pepertjes werden dit jaar gezaaid op 14 januari in de kweekbakjes die ik intussen gemaakt heb, een noemenswaardige upgrade t.o.v. de plastieken brol van vorig jaar. Benieuwd naar de resultaten. Om niet al te excessief in herhaling te vallen, ga ik me hier beperken tot een fotoverslag van m’n huidige en toekomstige peperavonturen. Dit wordt dan meteen ook het laatste stuk dat ik begin over pepers.

Om de verschillende variëteiten uit mekaar te houden, heb ik bij elk plantje een aanduiding gezet.
PEP = spaanse peper
PEP JA = Jalapeno
PEP HA = Habanero
PEP NJ = ik dacht Naga Jolokia, maar door geklooi met de zaadjes bleek het Habanero te zijn

Overwinteren:
Van de plantjes van vorig jaar heb ik er één de hele tijd in huis laten staan, op onze zonnigste vensterbank, tevens onze enige zonnige vensterbank waar het niet frisjes is in deze tijd van het jaar. We hebben de laatste pepers van deze plant ergens in december geoogst, en de plant ingesnoeid. Ik wou het plantje wat laten rusten, om het vanaf april of mei weer volop in bloei te laten komen. De bloemetjes die tot die tijd verschijnen (zelfs nu reeds!) verwijder ik. Of het lukt of niet, dat komen we te weten in de volgende fotografische kroniek:

Groeten,
Guy


Toevoeging 18/10/2020:
Voor de lol (lees: als show-off) nog eens de drie ‘grote’ oogsten van 2020 bij elkaar (voor het maken van een batch sambal oelek), met daaronder telkens de resulterende sambal. Ik ben nog niet ver genoeg heen om ook de vele kleine oogstjes tussendoor te fotograferen.
NB: De getopte planten bleven hier kleiner en brachten minder of evenveel vruchten op als de niet getopte.

Toevoeging 16/01/2022:
Intussen heb ik het recept van m’n sambal online gezet: recept sambal oelek