Kaapse zonnedauw zaaien

Vleesetende planten zijn ietwat fascinerend. Ons idee van een plant is doorgaans dat het een vorm van leven is die passief in de grond zit, en zo bewegingsloos mogelijk mineralen uit de grond zit te zuigen. We vinden het al een hele prestatie wanneer die tamme flora erin slaagt om min of meer de dagelijkse beweging van de zon te volgen – de ene soort als iets enthousiaster dan de andere – en bij duisternis langzaam de blaadjes dicht te vouwen. En dan blijken er planten te bestaan die liever zelf levende beesten vangen, dan zich lamlendig te laven aan mineralen die entropiegewijs langzaam vrijkomen uit beesten die toevallig in de nabije omgeving het loodje legden. Vooral de snel reagerende venusvliegenvangers spraken danig tot mijn verbeelding, toen ik destijds enkele decennia minder op de teller des tijds had.

Als kind vroeg ik me stiekem af wat er zou gebeuren als je een vinger in zo’n venusvliegenvanger zou steken. Mogelijks prikkelde de film ‘Invasion of the Body Snatchers‘ – de versie uit 1978 met Leonard Nimoy – m’n fantasie iets te ijverig. Als Spock plotseling mét mensenoren en zónder piew-piew-ruimtewapens zomaar ineens mensenetende peulen te lijf moest gaan, dan was alles mogelijk, dacht ik, en dan bekijk je plantaardig leven in de onmiddellijke leefomgeving maar beter met enige argwaan. Het plaatselijke plantenbestand bleek evenwel vrij onschuldig, zo bleek, tenminste als we de minder gevaarlijke doch hoogst hinderlijke distels en brandnetels even buiten beschouwing laten.

Ik ben al m’n hele leven zot van plantjes en beestjes en zo, en ik heb eigenlijk altijd graag zo’n vleesetend plantje willen hebben. Door andere prioriteiten (noem het voor mijn part gerust luiheid) en zuinigheid (weinig geld, ordinaire gierigheid, of afwisselend beide?) kwam het er maar niet van. Heden zit ik in een situatie waarin ik aanzienlijk meer vrije tijd heb  – wat je best benijdenswaardig kan vinden, tenminste als je de oorzaak van m’n ledigheid er niet hoeft bij te nemen.

de mensenetende plant Audrey, uit de film Little Shop of Horrors (1986)

Aan de financiële zijde van het leven bevind ik me ergens in de grenszone tussen ‘weinig geïnteresseerd in geld of rijkdom’ en ‘toch maar liever geen cent teveel uitgeven’. Eerder dit jaar kocht ik online zaadjes van Kaapse zonnedauw (Drosera capensis). En die zaadjes kwamen uit Canada, godbetert. Eventuele douanerestricties waren niet zo belangrijk. Zaadjes van Drosera capensis zijn zo onooglijk klein dat ze op een scanner niet waargenomen worden, en kunnen met een gewone brief verzonden worden.

De verpakking moet je heel voorzichtig openen, op een plek met veel licht en weinig tocht. Als je ze in een plastic zakje stopt, blijven ze gegarandeerd als een stofje aan de wand van het zakje hangen.  En wanneer je ze zaait, zie je niet waar de zaadjes terecht gekomen zijn.

de ‘stofjes’ in het plastic gripzakje zijn de zaadjes

De zaailingen en de volwassen plantjes zijn behoorlijk kieskeurig. Niet alleen verlangen ze veel licht en veel water, maar het is nog niet eender wélk water je ze geeft. Ze gedijen best in een neutraal medium, zonder veel voedingstoffen en mineralen, en drinken liefst regenwater. Geen gewone potgrond dus, zeker geen meststoffen, en zelfs in leidingwater zitten er teveel mineralen voor zonnedauw.

M’n zelfgekweekte zonnedauwtjes, ruim een half jaar nadat ik de zaadjes ontving.


Ik maakte een kleine fotomontage van het hele gedoe en plaatste het op Youtube: https://youtu.be/2KxNj7oPjCY


Voor meer informatie omtrent het zaaien en de verzorging, verwijs ik u gaarne naar het alleswetende WWW.

Groeten,
Guy


Meer weten over het zaaien en verzorgen van Kaapse zonnedauw?

Vragen, opmerkingen of tips? Laat het hier gerust weten!

6 gedachten over “Kaapse zonnedauw zaaien

  1. De plantjes kan je ook gewoon in België kopen, maar het leek me veel plezanter om te proberen om ze zelf zaaien. Doorgaans ben ik eerder lui, maar soms doe ik graag eens wat moeilijker. Ik heb ook wel dichter bij huis gekeken. Die Canadese verkoper bood op dat ogenblik heel goedkoop zaadjes aan, incl. levering, en had goede recensies. Als ik ooit zelf zaadjes kan oogsten, geef ik ze waarschijnlijk gewoon gratis weg, aan verzendingskost.

    Like

    1. Nochtans zou Kaapse zonnedauw een van de *kuch* ‘gemakkelijkste’ carnivore plantjes zijn om te kweken, volgens kenners. Ik heb het ook met zorg en geduld gedaan zoals het hoort – of dat denk ik tenminste – en toch kwamen maar 2 van de +/-10 zaadjes op.

      Like

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.