The One With The Apps

Corona hier, corona daar, het is me wat. Al ruim vijf weken ben ik m’n kot niet uit geweest. Ja, ik weet het, een indrukwekkend sociaal leven heb ik sowieso niet, maar ik kwam al eens buiten om boodschappen te doen voor het dagelijks eten, of om de lokale doe-het-zelfzaak te frequenteren voor de nodige materialen om een poging te wagen om één of ander klusje tot een goed einde te brengen. Eénmaal moest ik noodgedwongen het huis verlaten voor een kleine doch dringende tandtechnische ingreep, en toen viel me de bevreemdende, bijna post-apocalyptische sfeer op in het hospitaal waar het ingreepje doorging. Er moest een losgekomen implantaat verwijderd worden, wellicht een onrechtstreeks gevolg van m’n immuunonderdrukkende medicatie, vooraleer daar een onderliggende ontsteking zou ontstaan. Ik ben jarenlang een wandelende ontsteking geweest, maar nu de oorzaak daarvan vervangen is door een prima stel wisselstukken, moet ik ontstekingen van eender welke aard mijden als de pest. Breek me de bek niet open over hoe gevaarlijk zo’n coronadinges voor mij kan zijn.

Op de RX (links) zie je al dat er iets niet pluis is. Duidelijk is ook de metaalvulling in de tand ernaast. Op de andere foto zie je hoe de tand met een speciaal schroefje op het titanium implantaat vastgemaakt wordt. Dat gaatje is normaal gezien natuurlijk wel dichtgemaakt.

Maar het is april, en het is prachtig weer, dus ik kan volop in de weer zijn met zaadjes en plantjes en andere tuinperikelen. Ik heb gezaaid, verspeend, geplant, en héél veel bloemknopjes van m’n jonge peperplantjes afgepeuterd. Zodra ze uitgeplant zijn, mogen ze bloeien zoveel ze willen, maar nu staan ze nog in kleine potjes en moeten ze nog niet te veel voedsel en energie verspillen aan bloemen en vruchten. Het is in ieder geval duidelijk dat m’n kweekmethode nu veel beter is dan bij m’n eerste peper-experimentjes vorig jaar. Ze zijn op hetzelfde moment gezaaid als vorig jaar, of zelfs later, maar de planten zijn minstens al dubbel zo groot als vorig jaar rond deze tijd. Dat betekent dat het intussen behoorlijk druk wordt aan de vensterbank.

Als de weersvoorspellingen enigszins blijken te kloppen, kan ik volgende week enkele tomaten, paprika’s en pepers uitplanten in de serre. De tomaten staan er reeds te acclimatiseren. Vorig jaar had ik ook de peper en paprika ongeveer rond deze tijd naar de serre verhuisd. Maar toen kwamen er plots nog enkele koude nachten en liepen de plantjes enige groeistilstand op.

de weersverwachting voor de komende twee weken ziet er goed uit

Ik heb ook een hoekje met uit de hand gelopen rozemarijn opgekuist en omgevormd tot een klein kruidenhoekje. Ik heb geen foto van de toestand vóór, maar neem gerust van me aan dat het een stuk slordiger en wat verwaarloosd was.

Een banale vraag op Twitter over een even banaal stuk onkruid – “weet iemand wat voor een plantje dit is?” – deed me besluiten om nog eens een plantenherkennings-app uit te proberen. Vorig jaar in Frankrijk, te midden van allerlei mij volslagen onbekende flora, had ik ook al eens zo’n gratis app geprobeerd. Jezus, wat een rotzooi was me dat. Voortdurend reclameboodschappen, dringende verzoeken om over te schakelen naar de betalende versie, en het spul werkte nog voor geen meter ook. Dit soort dingen evolueert evenwel razendsnel, en deze keer kwam ik door een tip – alweer via Twitter, dat dekselse sociale medium blijkt ook nuttige kantjes te hebben – terecht bij PlantNet. Het is gratis, geen gezeur, en het werkt. Af en toe blijkt een plantje moeilijk te herkennen, al hangt ook veel af van de foto die je als input geeft, maar ik was desalniettemin behoorlijk aangenaam verrast.

Van het één komt het ander, je weet hoe dat gaat, en voor ik het wist had ik ook een app op m’n tablet geïnstalleerd om vogelgeluiden te herkennen: BirdNET. In den hof hoor ik steeds vannalles fluiten alsof het zomaar een lieve lust is, en wellicht is al dat geschuifel ook voornamelijk door paringslust ingegeven, maar ik kan dat vogelgezang slechts zelden op eigen houtje herleiden tot de vogelsoort in kwestie. Laat me het anders formuleren: ik ken er geen hol van. En net op dat ogenblik begon een buurman aan een meerdaags project betreffende het volledig en luidruchtig machinaal afschuren van zijn tuinhuis. Omdat ik niet kon wachten om de app uit te testen, zette ik er m’n beste beentje voor om in huis zelf enkele deuntjes in te fluiten. En zie: ook deze app werkt!

Alle gekheid op een stokje, of ook niet, wat kan het mij tenslotte schelen waarop die gekheid zit: ook met echte vogelgeluiden werkt het. Spelbreker is bij ons wel het aanhoudende geraas van de nabijgelegen snelweg bij genoeg wind uit bepaalde richting. Het kan een in de verte zingend vogeltje niet herkennen wanneer het overstemd wordt door het eeuwig in beweging zijnde mobiele goederenmagazijn op onze snelwegen, of door een aan behoorlijk overdreven snelheid voorbijscheurende motorgek op de sluipweg waar we wonen. Het is overigens ook aan te raden om de locatiebepaling van het toestel toe te laten, want het gebeurde wel eens dat als mogelijkheid een vogelsoort aangegeven werd die op dit continent niet voorkomt. Enkele screenshots: