Onlangs kwam ik op ‘mijn klein lochtingske’ terecht zonder aangemeld te zijn, en zag ik de site zoals bezoekers – mochten die er zijn – ze zien. Het was een beetje vreemd om daar een advertentie bij te zien. De gedachte dat iemand betaalt om te adverteren, en de advertentie komt dan mede terecht op deze geheel van bezoekers verstoken plaats, waar het zelfs niet de bedoéling is dat er veel volk komt naar kijken, vond ik wel grappig. Zelfs ikzelf krijg die advertenties niet te zien wanneer ik hier iets schrijf. Ik hoop voor de adverteerder dat zijn advertenties ook op drukker bezochte plaatsen verschijnen, maar dat zal vanzelfsprekend wel. Het kan me overigens geen hol schelen hoe goed of slecht het geld van die adverteerder besteed wordt. Zulke commerciële advertenties zijn meestal toch maar vervelend tot ronduit irritant.
Nochtans heb ik zelf ook reclameborden hangen in huis en op ons terras. Bij m’n bescheiden lochtingske hoort ook een bescheiden woning. Toen ik dit huis kocht was het een nog veel kleiner huisje. Een klein bouwvallig krot, geheel conform mijn toenmalig budget. Maar de tuin en het uitzicht spraken me aan, alsook de ligging vlakbij m’n toenmalige arbeidsplaats. Dat ik me niets duurders kon veroorloven, speelde natuurlijk ook een rol van formaat. Er moest flink wat verbouwd worden om het bewoonbaar te maken, en wie verbouwing zegt, zegt ook graven. Naast m’n huis was er ooit een gracht. Die bestaat nog steeds, naast de lochting, maar naast het huis is die gracht dichtgegooid met steenpuin. Ik vond daar een aantal oude emailborden, die samen met dat steenpuin in de gracht gegooid waren. Natuurlijk heb ik ze uit de grond gehaald. Best mooie exemplaren, al zijn er natuurlijk beschadigingen door de tand des tijds en door het omringende steenpuin.
Ik vind ze te mooi om weg te doen, dus heb ik ze opgehangen. Vier stuks hangen in de inkomhal, en de overige drie heb ik opgehangen aan de afsluiting naast ons terras.
Een blik op eBay en andere tweedehandssites leert al snel dat deze niet geheel waardeloos zijn, al moet je je daar nu ook geen fenomenale bedragen bij voorstellen. Het gaat in de orde van grootte van honderden euro, misschien allemaal samen wel duizend. De borden zijn gemaakt in de vroege jaren ’50 – het jaartal staat erop vermeld. Dergelijke emailborden zijn behoorlijk in trek bij verzamelaars, en bij mensen met een discutabele smaak – al valt over smaken bij voorkeur niet te twisten – die het eerder gewoon decoratief willen gebruiken, zoals ik dus.
Een huisje dat destijds gelijkaardig was aan dat waar wij nu wonen, een vijftigtal meter verderop, was vroeger één van de vier cafés in onze nochtans niet zo druk bewoonde straat buiten het toenmalige dorpscentrum. De Vlaamse cafécultuur… beslist canonwaardig. (Misschien is dat wel de reden waarom de voorbije jaren zovele NVA-prominenten ladderzat uit hun auto gehaald werden: zij leven gewoon volgens hun Vlaemsche canon.) Intussen is het eens zo landelijke dorp een randgemeente geworden, versmolten met de leutigste stad van het land, en zijn bijna al die dorpscafés verdwenen. Ons huizeke was trouwens een soort kruidenierswinkeltje in die tijd, en soms was de grens tussen winkeltje, café en woonhuis nogal vaag. Op een dag stond de buurvrouw, een al wat oudere dame, naar die borden in mijn gang te kijken, en zei ze “Ik heb daar misschien nog een foto van, van vroeger”. Even later stond ze terug aan de deur met een kopie van een oude foto van niet zo goede kwaliteit. Op die foto: dat intussen afgebroken winkeltje, met naast de deur één van de emailborden die nu, na tientallen jaren in de grond, bij ons in de gang hangen.
Het dorp is geen dorp meer, de kleine cafés en winkeltjes zijn voorgoed verdwenen, maar die reclameborden zijn er nog. Ze zullen mij wellicht overleven, en nog generaties na mij.
Groeten,
Guy
Toevoeging 29/05/2020:
Jaren geleden was het mogelijks een goed idee om die borden aan de afrastering te hangen, om de doorkijk te beperken. Intussen is de afrastering allang helemaal begroeid met klimop, en hingen ze daar wat ongelukkig. Ik heb ze dan maar een nieuw plekje op het terras gegeven:
een klein lochtingske 