koriander

Het is intussen een tijdje geleden dat ik hier nog wat geneuzel vereeuwigd heb voor het nageslacht. Oorzaken zijn:
– Schoolvakantie. Men dient tijdens de schoolvakantie immers voldoende TLC te geven aan de overige gezinsleden. Een groot deel van die TLC bestaat erin de laptop over te leveren aan de kroost, die je dan de rest van de dag niet meer hoort of ziet. Want die zijn nu op een leeftijd gekomen dat nagenoeg al hun dagelijkse bezigheden, sociale contacten en communicatie incluis, via een elektronisch scherm verlopen.
– Hittegolf. Alle temperatuurrecords van ons land werden in juli verbroken, zeg maar verpulverd. De seizoenen slaan op hol, het ene weerrecord na het andere sneuvelt, Groenland smelt en zowel het Amazonewoud als de poolcirkel staan in brand, maar volgens bepaalde politieke strekkingen is er met het klimaat ab-so-luut niks aan de hand want ze kennen iemand die het op een bepaalde avond in augustus, na die hittegolf, eens toch eerder wat frisjes vond dus ‘hoezo opwarming?’. Zulke mensen merken vaak ook graag op dat het helemáál niet te warm is, want waarom zouden mensen tijdens de vakantie dan anders vrijwillig naar verre oorden vliegen waar het nóg warmer is?. Dat poneren ze dan met een stelligheid en een zelfvoldane air van ‘hehe, dáár heeft die door de klimaatmaffia gehersenspoelde klimaathystericus niet van terug”. Probeer daar maar eens een steekhoudende discussie mee aan te gaan, zo op basis van feiten en cijfers en al. Maar goed, we wijken enigszins af. Het punt is: tijdens zulk een hittegolf word ik nog luier dan anders, en wellicht velen met mij.
– De Drang. Daarmee bedoel ik de onweerstaanbare drang van vrouwlief om zoveel mogelijk tijd te besteden op logement in vreemde oorden, bij voorkeur zonnige en warme oorden. Zie ook punt ‘Hittegolf’. In dit geval hadden we iets verloren in de Dordogne, met een staartje ergens aan de Noord-Franse kust, en later ook in Parijs.
– TV. Deze drang ligt geheel bij mezelf. Het is een aandrang om de tijdens de reis met de digicorder opgenomen televisieprogramma’s ‘in te halen’, enigszins met het excuus dat de harde schijf van het apparaat intussen zo goed als vol staat en dringend moet ontlast worden.
– Luiheid. Jawel, gewone alledaagse banale luiheid.

Niet dat het allemaal veel uitmaakt, want deze blog heeft geen lezers en wat mij betreft mag dat zo blijven. Van enige tijdsdruk daaromtrent heb ik bijgevolg niet veel last.

Maar ik dacht eigenlijk om het nu even te hebben over koriander. Waarom koriander? Bwa, geen reden in het bijzonder. Ik probeer gaarne af en toe eens te koken, en daarbij ben ik graag kwistig met kruiden. Op een bepaald ogenblik kreeg ik zin om eens wat Oosterse gerechten te proberen, en daar horen natuurlijk de typische specerijen bij. Vrouwlief had het vaak over een ‘typisch Oosterse smaak’ die ze een beetje miste. Tot op heden is het evenwel niemand duidelijk of het nu de smaak van citroengras, gember, komijn, koriander of nog iets anders betreft.

Vreemd weetje: voor 4 tot 20% van de mensen (afhankelijk van de etnische afkomst) smaakt koriander naar zeep, en dat zou genetisch bepaald zijn. Mensen die al vaak hun mond moesten spoelen met zeep, zoals ondergetekende, weten dat zeep geen prettige smaak heeft. De ene maakt er echter al méér een onoverkomelijk probleem van dan de ander, zoals uit deze krantenkop blijkt.

Koriander in poedervorm (de gemalen zaadjes) zat reeds in m’n standaard assortiment keukenkruiden, maar de smaak van verse korianderblaadjes is toch nog anders. Omdat ik het eens direct in een gerecht wou gebruiken, heb ik toen zo’n potje supermarktkruiden gekocht. Je kent het wel, van die kruiden die razendsnel en onnatuurlijk opgekweekt zijn en die de gewoonte hebben om na twee dagen slap te hangen, en nog eens twee dagen later reddeloos verloren zijn. Ik heb het wortelkluitje van dat potje evenwel voorzichtig in drie gescheurd, en de drie stukken verspeend in aparte en grotere potjes. Zo kon de koriander niet alleen langer leven, groeien en geoogst worden, maar ook bloeien en zaad vormen.

• 

• 

• 

Twee potjes heb ik in de keuken gebruikt, het derde potje mocht in de serre bloeien en zaad vormen, om volgend jaar vanaf maart te zaaien.

Groeten,
Guy

Koriander: The 2020 Experience
Vandaag is het 24 maart 2020, een jaar nadat ik hierboven vertelde dat ik de zaadjes uit 2019 zou zaaien. Ik heb er twee weken enkele gezaaid in m’n kiembakje.

• 

Vandaag ben ik ook een klein experimentje begonnen. Een korianderzaadje bestaat uit twee delen, zo leert het Wonderbaarlijke Web van Wijsheid me, en elk van die helftjes kan een plant voortbrengen. Dus heb ik zes zaadjes tussen de keukentafel en m’n telefoon rondgewalst tot de twee helftjes loskwamen, en ik heb die in een bekertje water op een warme plaats gezet, samen met een bekertje met zes ongesplitste zaadjes. Ik heb er meteen wat flauwekul over getweet, want ja, zo ben ik nu eenmaal.

Je merkt dat deze tweet serieus de mist inging, en na 12 uur waren er ochottekes 4 reacties. Maar toch: als we redeneren zoals een NVA’er, dan vindt een overgrote meerderheid van de Vlamingen dit een zeer spannende kwestie en is er een bijzonder groot draagvlak voor verdere opvolging!
Enfin, de antwoorden op deze boeiende vragen zal ik hier laten weten.

• 

• 

Drie weken later: van de twaalf halve zaadjes zijn er zeven ontkiemd, van de zes hele zaadjes geen enkele. Ik denk dat de vraag hiermee beantwoord is.

• 

•