Door omstandigheden had ik dus maar één kieken meer rondlopen. Een oud zwart kiekske dat vaak zat te broeden en af en toe nog eens een ei legde. Kiekens zijn echter sociale dieren, en ik heb ook wel graag veel verse eitjes, dus het werd hoog tijd om wat gezelschap te voorzien voor Zwartje. Temeer daar ook mijn gezondheid zulks weer toelaat (al moet ik bij het uitkuisen van het kiekenskot toch nog een stofmasker dragen om me te beschermen tegen vervelende schimmels en ziektekiemen). En zondag was het mooi weer, en ook de dagen daarna werd mooi weer voorspeld, dus ideaal om naar de beestenmarkt te gaan die elke zondag doorgaat op de Gentse… jawel… Beestenmarkt, om aldaar wat pluimvee aan te kopen. Het werden twee bruine, een witte, een zwarte en een grote grijze die allemaal binnenkort zouden gaan leggen. 45 euro voor de vijf samen.
Ik heb ze meteen in de kooi gestoken, met het luikje dicht. (Kooi? Jawel, zie: https://mijnemoestuin.home.blog/2019/05/24/de-kiekenskooi/)
Zwartje zat weer eens te broeden in een legnest, en die is daar van het verschot de hele dag niet meer uitgekomen. ’s Avonds kropen die vijf nieuwe kiekens heel dicht bij mekaar in een hoekje van de kooi. Maar dit zijn intussen kiekskes nummer 17 tot en met 21 ten huize Guy, dus ik had dat verwacht, en daarom wou ik ook weten dat het mooi weer zou zijn de eerste dagen dat ik de nieuwe kiekskes had. Zodra het donker genoeg was, kon ik ze opnemen en rustig in het kot op de stok zetten.
De tweede dag heb ik ze de hele dag in de kooi gelaten. Het oude Zwartje was er nog steeds niet gerust in. Ook de tweede avond moest ik de nieuwe kiekens zelf in het kot steken.
Op dinsdag mochten ze al in de kiekentuin. Heel voorzichtig nog gingen ze op verkenning. Zwartje was er nog niet heeltegans gerust in. Ik had een LED-lichtje geknutseld om in het kot te hangen, in de hoop dat ze er nu vanzelf zouden ingaan. Dat hebben ze braaf gedaan, maar DIT was nu ook weer niet de bedoeling.
Alle vijf hadden ze zich in één legnest gepropt. De oude zwarte, die al twee jaar niet meer op een stok gezeten heeft… zat nu op een stok te slapen.
Tegen woensdag was Zwartje al van haar verschot bekomen en heeft ze zelfs al meegedaan aan groepsactiviteiten. Bij het zonnebaden is ze toch nog apart gaan liggen.
Donderdag voelden de kiekens zich helemaal thuis. Scharrelen en zonnebaden dat het een lieve lust is. Netjes in het hok gaan slapen. Vrijdagavond gingen ze zowaar bijna allemaal spontaan op een stok zitten slapen. Enkel de witte verkoos een legnest.
De kiekskes zijn nog redelijk bang van mij. Wellicht verbetert dat nog en hopelijk worden ze niet allemaal zo schuw als het oude Zwartje. Wat een broekschijter is me dat zeg. En ook een springer. De eerste week dat ik die had moest ik die elke avond uit een boom plukken om in haar kot te steken.
Groeten,
Guy
-“Waarom laat gij die beesten niet slapen waar ze willen? Waarom moeten ze per se in hun kot ’s avonds?”
-“Omdat ik ze anders niet veilig kan opsluiten wanneer er nog eens vossen in de buurt gespot worden. En omdat ze dan niet kunnen natgeregend worden ’s nachts want kiekens kunnen niet goed tegen nattigheid.”
-“Gij zijt toch nogal een dierenvriend hé.”
-“Ge moogt gerust zijn. Oei, zie daar, een verse molshoop! KILL! KILL!”
Update zaterdag 25/05:
De kiekens zitten vanavond alle zes op een stok. Had ik niet verwacht. Maar nog geen enkel ei gelegd.
Update zondag 02/06:
De kiekens zijn het hier al goed gewoon en komen goed overeen. Ik heb al geprobeerd om ze uit mijn hand te laten eten, maar dat lukt (nog?) niet. Wanneer ik op mijn benen klets, als teken dat ze lekkers krijgen, komen ze wel al aangesneld. Er zijn een paar warme dagen geweest, dus ze hebben al veel kunnen zonnebaden. Van eitjes vooralsnog geen spoor.
Update 27/01/2020:
Ons kiekenskot staat dus in een grote vosbestendige kooi, maar wat gebeurt er als je nonchalant wordt, en nalaat om het luikje ’s avonds dicht te doen? Juist, dan eet de vos de kiekens op. Ergens in oktober 2019 lag er één kieken dood in de ren, en waren er drie spoorloos verdwenen. Eén kieken was ongedeerd. Het feit dat er drie kiekens meegenomen waren, wijst op een vos. Een steenmarter – die zijn er ook in Zwijnaarde – neemt geen drie kippen mee.
Dus de zondag daarom naar de beestenmarkt ik Gent getrokken om vier nieuwe kiekens te kopen: een bruine, een witte, een zwarte en een grijze. Intussen, drie maanden later, beginnen ze stilaan eieren te leggen. Ze slapen alle vijf netjes op stok. En we laten het luikje niet meer open!
een klein lochtingske 