Het is januari, het vriest en het sneeuwt en er is nu niks te doen in de tuin. Sowieso doe ik daar niks tot half febuari, en al zeker geen winterkuis. Daar is allerlei beesterij bezig aan een winterslaap, en wie ben ik om dat te gaan verstoren. Als je een pad midden in de winter wakker maakt en van zijn plekje verdrijft, overleeft die wellicht niet. Ook in de serre (een kleine serre natuurlijk, want het is dus een klein lochtingske) slaapt Pedro de pad onder de groenafvalemmer. Maar we wijken af. Er is dus geen hol te doen in den hof.
Doch kan ik het echt niet laten om al te zitten prullen met plantjes. Wat je in zo’n geval bijvoorbeeld kan doen is proberen om een mangopit te laten ontkiemen, of een avocadopit, of een ananasplant te laten groeien. Ik ben begonnen met de mango. Ik eet al gaarne eens een mango, en dan blijft er telkens een joekel van een pit over. Daarmee kan je aan de slag.
Het harde omhulsel van de pit hangt vol met glibberige vezels en restjes vruchtvlees. Als je dat zomaar in de grond stopt gaat dit wellicht rotten en schimmelen. Bovendien werd de mango wellicht onrijp geplukt, nog vóór de pit maximaal ontwikkeld is. Ook worden mango’s na het plukken vaak bestraald om insecten te doden en het rijpingsproces te vertragen, wat nadelig is voor de kiemkracht. Hierdoor is de pit vaak niet krachtig genoeg om het stevige omhulsel te breken. Dus gaan we wat helpen door dat omhulsel voorzichtig te verwijderen. In veel gevallen zit er ergens aan de rand reeds een zwakke plek, waarlangs je het omhulsel gewoon met de vingers kunt openbreken. Gebruik je toch een mes of een schaar, let dan op dat je de pit aan de binnenkant niet beschadigd, alsook jouw vingers. Rond de pit zit soms ook nog een bruin vlies. Dat mag je ook verwijderen als het enigszins los zit, het gaat anders toch maar rotten. Naar verluidt krijgen sommige mensen een branderig gevoel aan de handen wanneer ze een naakte mangopit vastgepakt hebben. Ik had daar geen last van.
Na de pit voorzichtig afgespoeld te hebben, leg ik ze op een warme plaats in een schaaltje met water, zodat ze ongeveer de helft onder water zitten. Die warme plaats was bij mij gewoon bovenop de radiator. Niet laten uitdrogen! Als alles goed gaat komt er na enkele dagen of weken een worteltje piepen.
Dan is het tijd om de pit in een bloempot met vochtige aarde te steken. Neem geen al te klein potje, 12 à 13 cm diameter is echt wel het minimum. Ik stak het piepende worteltje naar beneden, de bolle kant van de pit naar boven De pit hoeft niet helemaal onder de grond te zitten. Ik laat dat potje dan op dezelfde warme plek staan, en zorg dat de aarde niet uitdroogt door er een doorzichtig dekseltje op te leggen. Een stukje huishoudfolie kan natuurlijk ook. Zorg gewoon dat het niet heeltegans luchtdicht afgesloten is.
Na een week of twee kom er dan (hopelijk) een scheutje tevoorschijn. Het kan ook langer duren, maar als het echt véél langer duurt kijk je best eens of de hele reutemeteut niet gewoon verrot is.
Zodra er een noemenswaardig scheutje gegroeid is en de eerste blaadjes zich beginnen te ontwikkelen kan je het plantje maar beter verhuizen naar een plaats met genoeg zonlicht. Door de bestraling van de vrucht is de kans groot dat de pit wel ontkiemt en begint te groeien, maar na enkele bladeren al sterft. De slaagkans is groter met een biologische (onbestraalde) mango. Zet het plantje niet op een plaats waar het kouder dan 18°C is.
Hieronder zal ik bijhouden hoe het met m’n mangoprobeersels afloopt. Ik zal dat regelmatig updaten, met foto’s en zo.
Groeten,
Guy
M’n pogingen om een mangopit op te kweken:
– 1ste poging, begin december ’18
Ik heb de pit in een schoteltje water voorgeweekt tot er scheutje tevoorschijn kwam, en dan in afgedekt bloempotje op radiator gezet. Na vier weken bleek te pit rot te zijn -> RIP.
– 2de poging, midden december ’18
De pit enkele dagen voorgeweekt. Het ontkiemde vrij snel, en na het ontkiemen heb ik het direct in een potje met aarde gestoken. Het groeide en er kwamen twee bladeren, maar toen en begon het af te takelen -> RIP.
– 3de poging, eind december ’18
Zelfde scenario: enkele dagen voorweken en na ontkoiemen in bloempotje potje met aarde gestoken. Toen er vier bladeren aan stonden, werden deze ineens heel slap. Ik heb het plantje dan op een zonniger plaats gezet, en het fleurde weer op. Na bijna een jaar was de plant één lange stengel van een meter hoog. Ik heb het plantje serieus ingekort om zijstengels te laten groeien.
Buitengezet & vrieskou -> RIP.
– 4de poging, midden januari ’19
Opnieuw dezelfde werkwijze. Het scheutje groeide een tweetal 2 cm hoog, maar begon na drie weken af te takelen -> RIP.
– 5de poging, 7 februari ’19
Pit in een bakje met een bodempje water op de radiator geplaatste. Een week later hing er al een centimeter wortel aan. Ik heb de pit toen hoger in potje gehangen, met enkel de wortel in het water, zodat de wortel verder in het water naar omlaag kon groeien. (Met gebruikmaking van twee satestokjes en zo’n netje waarin lookbollen in de winkel verpakt zijn.) Op 8 maart heb ik het in een bloempotje geplant in een compostmengeling. 17 maart: WTF, er begint precies een heel bos uit die pit te groeien! Enig speurwerk op het WWW leerde me evenwel dat dit normaal is. Mangopitten kunnen ‘polyembryonaal’ zijn en tot vier scheuten voortbrengen (wat hier het geval is).
Buitengegooid -> RIP.
–6de poging, 05 maart ’19
Pit laten voorweken in schaaltje water op de radiator, en na drie dagen in een potje met compostmengeling gestoken. Nog eens twee weken later was het ontkiemd. Wegens het mooie weer, en ook omdat er in huis reeds twee exemplaren stonden, in de serre gezet. Nog eens een maand later begon het plantje bruin te worden. Ik haalde het voorzichtig uit het potje, en het bleek geen wortels ontwikkeld te hebben -> RIP.
-7de poging, april 2020
-8ste poging, april 2020
-9de poging, april 2020
-10de poging, november 2020
Ik was niet van plan om nog meer mangopitten te planten, maar deze pit zag er zo welgevormd en gezond uit dat ik het niet kon laten.
een klein lochtingske 