rode kool

Tussen alomluidend gezaag en getimmer – men is hier druk doende met een transformatie van onze badkamer – heb ik het hier even over rode kool. Het is niet alleen de enige kool die ik te vreten vind, ondanks de typische koolachtige stank bij het bereiden, ik vind rode kool zelfs heel lekker. Mits klaargemaakt met de helft appelen natuurlijk. Ik ben de enige in ons gezin die het eet. Nu ja, vrouwlief zal beleefdheidshalve ook wel een schepje mee-eten, evenwel niet van harte, en nog liever trekt ze haar neus op voor deze purperen groente. Om maar te zeggen: veel rode kool hebben we hier niet nodig. Het gebeurt wel eens dat we een portie krijgen van m’n moeder, want zo’n kool is toch meteen een heleboel vreten voor twee personen, en dan eet ik twee dagen rode kool. In m’n kleine lochtingske vielen recentelijk de twee rode kolen te oogsten. Ik had gemikt op drie of vier exemplaren, maar het prille zaaigoed besliste daar op eigen houtje anders over in het voorjaar. (M’n eerste zaaisel leverde zelfs geen enkel plantje op – het zakje zaden was ook wel al enkele jaren oud) Eigenlijk maar goed ook, want we hebben geen plaats teveel in onze kleine diepvriezer.
Doet me eraan denken: hopelijk krijgen we de komende winter enkele vriesdagen. Zo’n ijzige periode, waarin je de inhoud van de diepvriezer tijdelijk buiten kan zetten, is ideaal om de diepvriezer eens te ontdooien. Vorige winter hadden we geen énkele ijsdag, en bijgevolg is onze diepvriezer al bijna twee jaar niet meer ontdooid geweest. Volgens herauten van alternatieve waarheden is er evenwel helemaal niks aan de hand met het klimaat, en al zeker niet ten gevolge van menselijke activiteit, maar laat ik vooral niet te veel aandacht besteden aan deze feitenvrije ‘klimaatrealisten’ (zo noemen ze zichzelf graag op sociale en minder sociale media)

De Chinese wolhandkrab die we twee weken geleden in onze tuin aantroffen, zie ook vorig stukje, is intussen zo goed als gepromoveerd tot huisdier. De emmer is een stukje krabvriendelijker gemaakt, en het beestje verschuilt zich overdag graag onder een druivenblad, waarvan ze ook eet. Qua eten is zo’n beest niet kieskeurig, wat natuurlijk wel een pluspunt is voor een huisdier.

Bij het opsnorren van de foto’s viel m’n oog op deze twee beelden. Ze zijn allebei gemaakt op dezelfde dag op hetzelfde tijdstip. Ik vind ze te mooi om ongezien te laten (die kleuren!), en hey, wat valt er verder te vertellen over rode kool dat niet reeds ergens op het WWW verteld wordt, of bij de links die ik hier zelf verzamel. Beide foto’s zijn gemaakt vanuit onze tuin op 21 juni omstreeks 22:00 uur, de ene naar het westen en de andere naar het oosten.