Natuurlijk hebben we ook doodgewone kropsla in de moestuin. Of minder doodgewone maar toch nog redelijk gewone sla zoals krulsla. Op zich beschouw ik sla eerder als konijnenvoer dan als volwaardig voedsel, maar we gebruiken het toch erg vaak. Puur, maar ook dikwijls in allerlei…euh… slaatjes. Of als aanvulling bij de charcuterie op de boterham. Vroeger kocht ik steeds kleine slaplantjes. Dat was gemakkelijk en goedkoop, de plantjes kostten 15 cent/stuk. Gewoon direct in de grond planten, wat water bij kletsen, de prille kwetsbare plantjes eventueel beschermen tegen slakken, en klaar is Kees.

Dit jaar zaai ik voor de eerste keer zelf sla. Rijk zal ik daar niet van worden, maar het leek me leutig om dat eens zelf te zaaien. En de prijs per plantje wordt dan echt wel verwaarloosbaar. Te véél sla kan je eigenlijk niet hebben. Van overtollige sla maken we slasoep, en buren of familie zeggen ook zelden nee tegen een verse krop bio-sla.

Ik heb enkele pogingen gedaan om slaplantjes te zaaien vanaf begin januari. Netjes in wc-rolletjes en plastieken brol in huis op de vensterbank. De zaadjes ontkiemden wel, maar er kwamen slechts dunne lange sprieten uit die niet lang leefden. Te weinig licht wellicht. Ik veronderstel dat het met een propagator of met enkele lampen wel zou lukken, maar ik vrees dat het dan dure sla wordt. En dat is niet de bedoeling.

Tegen eind februari (22/02) heb ik in afgedekte wc-rolletjes en in eierdoosjes krulsla en gewone gezaaid in de serre. Sla heeft toch niet veel warmte nodig om te ontkiemen: ergens tussen 10 en 20°C is ideaal. Dat ging al een stuk beter, maar echt snel ging het toch allemaal niet.

Een kleine maand later (19/03) waren de plantjes pas groot genoeg om ze te kunnen uitplanten in de serre.
De plantjes in een wc-rolletje konden met karton en al in de grond. Dat ging vrij gemakkelijk, ook al was het karton al erg week geworden. De vakjes van het eierdoosje moesten eerst nog van elkaar losgemaakt worden, en dat ging een stuk moeilijker. En het bruikbare deel van zo’n eierdoosje is dus echt wel erg ondiep. Dat was me allemaal iets teveel gepruts, of ik was niet handig genoeg – laat ons dat gemakshalve even in het midden laten – dus voortaan gebruik ik enkel nog wc-rolletjes.

Vanaf toen ging het sneller. En volgende week eten we de eerste verse zelfgekweekte sla van het seizoen. Joehoe!

Groeten,
Guy

Update 15/05/19: we zijn nu al twee weken volop sla aan het eten. De sla groeit goed maar heeft de neiging om op de schieten in plaats van te kroppen. Vandaag nieuwe lichting gezaaid in 8 wc-rolletjes. Ik zet ze niet in de serre, maar beschut buiten. Sla heeft het niet graag te warm om te kiemen, las ik ergens.

Al geruime tijd dacht ik eraan om eens een bijenhotel te maken. Om de reeds gekende reden kwam dat er maar niet van. Maar op een mooie lentedag heb ik enkele restjes hout verzameld, en met enig boor- en timmerwerk zo’n kraamafdeling voor vliegend ongedierte in mekaar geknutseld.

Enig opzoekwerk leerde dat ik dat ding best met de openingen naar het zuiden plaatste, liefst zo open en bloot mogelijk in de zon. De vrouwelijke huisgenoten hadden ernstig bezwaar tegen de plaatsing aan het tuinhuis, omdat de zuidkant daarvan tegen ons terras aangrenst. Vrouwlief vond dat mijn bricolage van afvalhout en al dat vuil ongedierte ons tuinhuis/fietsenstalling danig zouden ontsieren (onterecht!) en dochterlief, met haar entomofobie, voorzag reeds hysterische taferelen. Dus het werd de kiekenskooi. Het hangt daar misschien niet zo mooi als tegen ons tuinhuizeke, maar verder wel ideaal.

In de stukjes hardhout heb ik gaatjes geboord met een diameter van 2 tot 10 mm, voor bijtjes groot en klein. Verder had ik nog een stukje bamboe liggen. Het was nogal aan de dunne kant, maar ik heb het er toch in gestoken. En een vakje met slakkenhuisjes en stro voor lieveheersbeestjes of zo. Niet alleen omdat zulks er eigenlijk wel leutig uitziet, maar ook omdat ik niet meteen genoeg geschikte houtblokjes voorhanden had. Ach, dacht ik, het oog wil ook wat en die beesten moeten tenslotte zelf maar uitmaken of ze erin willen of niet.

Ik had het dus opgehangen, ergens begin april, en er vervolgens niet teveel aandacht meer aan besteed, want het weer werd koud en nat. Een dikke twee weken later kwamen we terug van een weekendje Ardennen, het weer was prachtig, en aan het hotel bleek er een drukte van jewelste te zijn. De helft van de gangen was al bezet, en in de andere helft floepten gedurig bijen in en uit de gaatjes.

Vooral de grotere gangen bleken nogal in trek te zijn bij bijen die vermoedelijk ‘rosse metselbijen’ zijn. Weet ik veel. Ze metselen in ieder geval. Ik zou er uren kunnen naar zitten kijken, ware het niet dat het achter mijn klein lochtingske bij het kiekenskot hangt, in plaats van aan ons terras vanwaar ik op het gemak neerzittend, en met een frisse pint in de hand, de situatie zou kunnen bekijken.

Er zitten in het hotel ook stukjes bankirai terrasplanken die ik met de grote groeven tegen elkaar gezet had. Ik dacht niet dat die gangen gebruikt zouden worden omdat die gangen aan de zijkant niet volledig dicht zijn. Die gangen waren eerst ook niet in trek. Bijen gingen de boel daar wel inspecteren maar zochten uiteindelijk een ander hol. Edoch, nadat de andere grotere gaten allemaal in gebruik waren, begonnen de bijen ook te werken in die ‘minderwaardige’ gangen.

Intussen mag ik aan een bordje ‘no vacancy’ beginnen denken om bij het bijenhotel te hangen.

Het kan natuurlijk ook zijn dat er niet alleen bijen op afkomen. Wellicht zullen ook parasitaire insecten hun kans komen wagen. Op onderstaande foto zit er een wespachtig beest in een holletje te loeren.

Geen idee wat het is, ik ben evenmin een insectendeskundige als Theo Francken een migratiedeskundige is. Misschien zoekt die wespachtige zelf een nestplaats, of een gelegenheid om wespeneitjes in een bijennestje te smokkelen, of wil die toch onschuldige lieve babybijtjes opvreten? Voor mijn part is het een als wesp verklede bij.
In ieder geval is het ding wel een succes. Ik heb intussen nog enkele geschikte stukken hout vantussen het stoofhout gehaald en ik denk dat ik nog zo’n ding ga maken. Soit, er is geen haast bij.

Voor wie meer wil weten over alles wat van dichtbij of veraf met bijenhotels te maken heeft (de bewoners, hun levensloop, vijanden, voedingsbronnen, noem maar op…) kan ik vooral dit kei-super-mega-interessant naslagwerk aanraden:
http://www.bijenhotels.nl/pdf/GastenVanBijenhotels.pdf

Groeten,
Guy

-“Waar zou ik het ophangen?”
-“Dat moet je mij niet vragen, mij is het al gelijk hoor.”
-“Hier tegen die wand zou een ideale plek zijn om dat bijenhotel op te hangen. Recht op het zui…”
-“Ge gaat dat ding daar toch niet hangen zeker, tegen dat schoon nieuw tuinhuis, op wat gaat dat nu trekken, hebt ge geen andere plaats, en dan nog met al die beesten, ons dochter zal wat doen, ze wordt nu al zot wanneer ze een beestje…”
-“Jaja, ik hang het wel ergens vanachter bij de kiekens.” *zucht*

Update 23/04/19:
Volgens het bovenvermelde werk ‘GastenVanBijenhotels’, op pagina 311, is het wespachtig beest van vorige foto een zogenaamde muurwesp (Ancistrocerus nigricornis), een soort – jawel – metselwesp.

Update 24/04/19:
Vandaag zag ik een klein spinnetje dat in het bijenhotel het ene na het andere gaaatje van 4 of 5 mm ging inspecteren. Het kroop in alle lege kleine gaatjes. Op pagina 471 van
‘GastenVanBijenhotels’ leer ik dat het gaat over de huiszebraspin (Salticus scenicus). Dit springspinnetje schuilt graag in holletjes van ongeveer 5 mm en is nuttig voor metselbijen omdat het graag bepaalde parasitaire vliegjes opeet.

Update 07/05/19: Wegens het grote succes van het bijenhotel, en omdat ik nog wat oude stukjes bankirai terrasplank had, heb ik een tweede bijenhotel gemaakt. De gaatjes gaan van 3 mm (onderaan) tot 10 mm (bovenaan) doorsnede. Het bovenste vakje is opgevuld met kleine dennenappels, lege slakkenhuisjes, stro en kleine takjes

Update 21/05/19: Na een koude en regenachtige periode is het nu terug zonnig en warmer, en de eerste gasten arriveren in het nieuwe hotel. Ook een goudwesp op bezoek gehad. Prachtig insectje.

Update 28/03/20: Een jaar is intussen voorbij. Die gele spatten op onderstaande foto’s betekenen dat een nieuwe bij haar nest verlaten heeft. Voor ze vertrekken ledigen ze vaak hun darmen, want ze hebben op dat moment hun kak wel al héél lang opgehouden. En de nieuwe gasten komen eraan.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

•