Het zorgt voor extra lochtingleute dat ik zoveel mogelijk zelfgewonnen zaad ga gebruiken. Néé, viezeriken, ik heb het uiteraard over plantenzaad. Zo heb ik voorgaande jaren zaadjes gedroogd van verschillende soorten tomaten, prei, pompoen, tijm, rucola, paprika, pepertjes, radijsjes, en een verscheiden assortiment bloemen. En doornappel. Een vreselijk giftig heksenplantje maar wel erg mooi. Op een dag zag ik een mooie grote bloem in ons voortuintje die later een even mooie stekelige zaaddoos tsjokvol zaadjes vormde. Dit plantje en de zaadjes zijn erg giftig, en voor sommigen een (uiterst onberekenbare!) hallucinogene drug die je een overdosis kan bezorgen alsof het allemaal niks is. Het zal dus louter voor decoratief gebruik zijn.
De zaadjes van de tomaten, paprika en de hete pepertjes werden gewoon op een velletje keukenpapier gedroogd. Vorig jaar had ik geen prei gezaaid, edoch schoot er ergens één eenzame preistengel uit de grond. Die heb ik laten opschieten en bloeien tot er zo’n mooie bol met zaad op kwam. En dan gewoon de zaadjes eruit roefelen boven een potje. Rucola: enkele stengels laten bloeien en nogal snel vormt dat zaad als gek. Idem met peterselie en dille. Ook ga ik proberen of die oude mange-touts en staakbonen nog levensvatbaar zijn. Datzelfde ga ik ook testen met dat minstens 15 jaar oude zaadje van c. sativa dat ik vond bij het uitkuisen van een rommelschuif. Uiteraard ook enkel voor decoratief gebruik, dat spreekt vanzelf .
Vaneigenst zal ik voor sommige zaken zaadjes moeten kopen in de winkel. Zoals mijn geliefde overheerlijke rode bieten, en rode kool, sla, radijzen, warmoes, suikerbrood, chinese kool, komkommer….
Ik zou ook gaarne voor het eerst enige aardperen planten en tuinbonen zetten. Geen wortelen of patatten of pompoen meer. Wortelen hebben het in het verleden nooit echt goed gedaan in mijn klein lochtingske, en patatten vind ik saai en dat neemt relatief veel plaats in als je een deftige hoeveelheid wil hebben. Ook geen pompoenen. Vorig jaar heeft vrouwlief twee pompoenplantjes gekocht om het toen nogal verwaarloosde lochtingske toch enigszins te benutten en overmatige onkruidgroei te beperken. Dat gepompoente nam na een tijdje meer dan de helft van mijn lochtingske in beslag. We hadden wel keiveel enorme pompoenen. Bleek dat vrouwlief, mede door de omstandigheden, niet van zinnens was om die pompoenen te gebruiken. Bijna allemaal weggegeven dan maar. En zo waren de buren ook weer content. De laatste (pompoenen) liggen nog steeds ter plekke te rotten. Normaal gezien zou ik in oktober minstens één pompoen een creatieve Halloweenbehandeling gegeven hebben, maar ik was in die periode in een Leuvens ziekenhuis nogal druk in de weer met – letterlijk – te leren om opnieuw op m’n poten te staan na m’n longtransplantatie.
Groeten,
Guy
-“Zeg hebt gij niet wat veel noten op uw zang met zo’n toch wel bescheiden lochtingske?”
-“Ja, maar ik kweek van niks echt veel. Alleen zeker meer dan genoeg tomaten, rode bieten en rode kool.”
-“Ge moet het precies nogal hebben van rood.”
-“Ja, maar soms stem ik ook op groen. Ge moogt in niks fanatiek zijn vind ik.”
een klein lochtingske 