paprika 2.0

Vorig jaar probeerde ik voor de eerste keer paprika te zaaien, gewoon heel amateuristisch, met zaadjes van een paprika uit de supermarkt. En dat lukte vrij goed, vooral in de serre. Er stonden daar een ‘gewone’ paprika en een ‘zoete puntpaprika’. Ik had ook twee paprikaplanten in een pot op het terras, maar ik denk dat de aarde niet ok was, alsook de potten wat aan de kleine kant. Over dat gepruts kan je hier lezen, maar hey, boeien en al.

Een mens blijft maar bijleren, of hij dat nu wil of niet, wellicht tot het lelijke monster van dementie daar steeds te vroeg een einde aan maakt, en bijgevolg weet ik nu méér dan vorig jaar. Dat bijleren hoeft niet noodzakelijkerwijs te leiden tot veel bijkomend gezaag daaromtrent, en bij voorkeur zelfs helemaal niet. Daarom vat ik mijn paprikagekweek van lochtingseizoen 2020 hier samen in een reeks foto’s, die niet eens bijzonder scherp zijn omdat ik ze comprimeerde. Ik kwam onlangs immers tot de vaststelling dat reeds ruim een kwart van de mij door WordPress toegewezen gratis opslagruimte in één of andere cloud opgebruikt was. Het spreekt vanzelf dat vooral het beeldmateriaal hiervan de voornaamste oorzaak is. Dus maak ik de foto’s voortaan wat compacter, zo bit- en bytegewijs. Who cares anyway.

Drie dagen geleden had ik het over het corona- en andere virussen, en ons land dat meer en meer stil komt te liggen. Het spreekt vanzelf dat onze al te liberale overheid mensen wil laten werken tot de druk te groot wordt, want *DE ECONOMIE!!*, maar meer en meer beroepsgroepen geven er voorlopig de brui aan. Eergisteren kreeg ik het bericht dat m’n afspraak voor periodieke controle bij m’n favoriete tandarts niet zou doorgaan, en – de duivel is er vast persoonlijk mee gemoeid – gisterenavond kreeg ik tandpijn aan een kies die al lang een probleemkies is. Op dit ogenblik is de pijn in het stadium van “nee, dit is echt niet meer lollig”. Nu heb ik in mijn leven al meer pijn gehad dat je een niet al te erge vijand toewenst – het is belachelijk hoeveel pijnzenuwen er in het longvlies zitten – maar dat betekent niet dat je daaraan gewend geraakt. Nee, integendeel, ik krijg er steeds meer een hekel aan. De eerste die komt zeuren van “jamaar pijn heeft een belangrijke alarmfunctie hoor” die kan met onmiddellijke ingang een trok op zijn muil krijgen. Het is godverdomme genoeg geweest. Ik overwoog even een stevige Oxynorm, maar ik hield het – voorlopig – bij Tramadol en een paracetamol. Gesundheit!

Of we ietwat afgedwaald zijn? Ongetwijfeld. Dan gaan we maar gewoon over naar de fotoreeks, die ik in de loop van het kweekseizoen wel op tijd en stond zal updaten.

Groeten,
Guy

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Toevoeging 22/09/2020:
Een periode met veel wind en regen werd gevolgd met een mooie nazomer hangen. Nu, eind september, hangen er nog steeds volop paprika’s te rijpen. Door het warme weer komen er opnieuw overal bloemknoppen aan de paprikaplanten. Ik knijp deze af. Het worden toch geen volwaardige vruchten meer, en de planten steken beter hun energie en de laatste zon en warmte in de vruchten die ze reeds hebben. Over enkele dagen is het gedaan met de nazomer.
Ik heb ook geleerd dat de planten niet alleen warmte nodig hebben, maar ook veel licht, véél licht. In de serre stonden ze deze zomer deels in de schaduw van boompjes naast de serre die drastisch moeten gesnoeid worden, en ondanks de hogere temperatuur in de serre brachten ze minder vruchten op dan de planten in een pot in volle zon. Ze groeiden wel veel hoger, en ze blijven langer doorgroeien dan de potplanten.
Interessant: de puntpaprika’s leveren stuk voor stuk een veel grotere oogst op dan de blokpaprika’s, wel drie keer zoveel. Ik overweeg om volgend jaar enkel nog puntpaprika’s te zaaien. En o ja, het toppen van de jonge puntpaprika in april gaf geen merkbaar verschil in resultaat.