over si en la

Ik ben eigenlijk een beetje lui. Al sedert het begin van 2022 denk ik: “Het is vast leuk om nog eens iets te schrijven, misschien over dit en dat, en niet te vergeten over si en la”. Het moestuinseizoen is intussen over de helft – de dagen zijn alreeds aan het korten – doch het kwam er niet van. Nochtans vond ik steeds meer onderwerpen waarover ik wel meer wou vertellen, aan iedereen en aan niemand in het bijzonder, wat in de praktijk evenwel neerkomt op nagenoeg niemand. Ik zou me kunnen uitsloven om allerlei excuses te verzinnen, maar daarvoor ben ik te lui. Wat al bij al ook gewoon ook de reden is waarom ik niks schreef. Dus waarom ook excuses verzinnen? Ik ben lui, punt.

Overigens is luiheid is volgens mij een onderschatte eigenschap. Van opleiding ben ik ingenieur. Wat is de voornaamste taak van een ingenieur? Zo veel mogelijk bereiken met zo weinig mogelijk energie. Wanneer dat lukt, noemt men dat doorgaans vooruitgang, in plaats van luiheid – al wil ik die zienswijze niet zover rekken dat ik bijgevolg gewoon vooruitstrevend zou zijn, en niet gewoon eerder lui. Ik neem genoegen met een mengeling van beide.

M’n luiheid nam overigens geen vorm aan waarin ik me in absolute ledigheid hulde. Ik observeerde de insectjes op m’n kleine erf, poetste al eens de ramen van m’n bescheiden woonstede, vulde geregeld de vaatwasmachine op enorm efficiënte wijze, en begon een Youtubekanaaltje. Een Youtubekanaaltje waar een nogal bescheiden hoeveelheid aan ‘content’ te aanschouwen valt, en nog behoorlijk amateuristisch ook, want ja: lui en zo.

Maar dat neemt natuurlijk allemaal niet weg dat ik nog vanalles ga schrijven, over dit en dat, en niet te vergeten over si en la.

Groeten,
Guy

(foto bovenaan: bruin blauwtje op bloem van oregano – 12 juli 2022)